Dinsdag 15 maart 2005, 19:06
Wat recensenten en singles al voorspelden, kan ik nu ook als oorgetuige bevestigen. How To Dismantle An Atomic Bomb, de nieuwe U2, is pure middelmatigheid. En niets is zo saai als middelmatigheid. Ok, All That You Can't Leave Behind was een uitstekend album, maar het echte U2-tijdperk is reeds sinds Achtung Baby voorbij. Want u denk toch niet dat de mensen voor het recente werk moorden begaan om in het Koning Boudewijn-stadium binnen te geraken?
Maar toch... How To Dismantle An Atomic Bomb dwingt op een of andere manier toch respect af. Slecht is het album natuurlijk niet, All Because Of You rockt goed, en One Step Closer en Original Of The Species grijpen naar de keel. Maar ik denk dat het vooral het feit is, dat U2 na 25 jaar nog geen karikatuur van zichzelf is geworden (in tegenstelling tot niet nader te noemen vergane glories), dat U2 tot de groten de aarde maakt. En hoewel het recenste album geen hoogvlieger is, komt die grootsheid ook in deze muziek door.