Zaterdag 9 april 2005, 14:36
In deze inhaalbeweging op de weblog, zullen we het ook nog eens over de paus hebben. En meteen de link leggen naar de Italië-reis, waar nog veel over te vertellen is.
Voor het vertrek werd er al gegrapt over het worst case scenario voor de Italië-reis: de dood van de paus terwijl wij in Rome zouden zijn. Het zou ons bezoek zeker flink in de war gestuurd hebben, want de chaos die er de afgelopen week in Rome heerste overtrof zelfs ons worst case scenario. Als je ziet welke reacties zijn dood nu teweegbrengt, had de paus gelijk om ondanks zijn slechte gezondheid door te gaan en zijn taken niet af te staan.
De enige choas in Rome die wij meegemaakt hebben, was bij de Vaticaanse Musea. Deze waren al twee dagen gesloten (Pasen en Paasmaandag), en een volkstoeloop op dinsdag was dus wel te verwachten. Maar de massa die op straat stond aan te schuiven was niet te overzien, bijna tot op het Sint-Pieterplein. De rij vlotte gelukkig nog tamelijk goed, na minder dan anderhalf uur waren we dan toch binnen. Een ingekort bezoek dus, dat zelf ook vooral uit aanschuiven bestond. Want de drukte buiten was niets vergeleken met de drukte binnen. Wat een mens moet doorstaan op via de kamer van Raffaële (met de School van Athene) en de Sixtijnse kapel aan de uitgang te komen, is op zich een schendig van de conventie van Genève. Tientallen minuten aanschuiven, om dan in de teleurstellende Sixtijnse kapel het nog eens benauwd te krijgen van de mensenmassa en de piepkleine uitgang. Normaal heb ik niet echt last van veel mensen in een gesloten ruimte, maar daar in de Sixtijnse kapel voelde ik me echt niet goed. Als daar paniek uitbreekt, wil ik niet tussen de mensen staan.
Maar ach, uiteindelijk zijn we dankzij het volhouden van de paus nog van een veel ergere chaos bespaard gebleven. En we hebben de paus zelfs nog in levende lijve gezien! Met Pasen op het Sint-Pietersplein. Weliswaar piepklein tussen de opening van een ballustrade die nog van de hand van Bellini is, maar het was echt Johannes Paulus II.
Best een zalige [woordkeuze] ambiance was er daar op het plein. We stonden bij een groep Spanjaarden en Argentijnen, die zongen, dansten, sprongen, slogans scandeerden... Waarschijnlijk omdat ze zo begeesterd waren door hun geloof en door de verschijning van de paus. Wij deden gewoon mee voor het feestje :-).
Die Paasdag was daarmee een bijzonder punt in onze drie dagen Rome. Vooral omdat de rest van het bezoek aan de antieke hoofdstand bestond uit een verschrikkelijke overload aan kerken, ruines... Op de duur kan het je echt niets meer schelen wat de geschiedenis van deze zuil nu weer is. Zeker niet als die uitleg door Guy 'ik-ben-Guido-en-gij-zult-luisteren-naar-mijn-bijzonder-boeiende-vertelkunsten' Verbruggen wordt gegeven.
Rome bezoek je alleszins beter op meer dan drie dagen, om alles rustig in je op te kunnen nemen. Pasen is altijd een mooi moment, zeker als de volgende paus wel de legendarische woorden "Bedankt voor die blooooeeeemen" kan uitspreken. Maar vooral: hoedt u voor gidsen met een geïmporteerde Thaise vrouw.