Zaterdag 9 juli 2005, 20:05
Donderdagavond heb ik op VT4 naar Spielberg's toekomstfilm A.I. (Artificial Intelligence) gekeken. De film is het geesteskind van Stanley Kubrick, die echter de release van de film niet meer heeft meegemaakt. In het verhaal adopteert een gezin een robotzoon (een Mecha, een staaltje hi tech dat kan liefhebben) om hun doodzieke echte zoon te vervangen. Als bij wonder geneest de echte zoon echter, en David, de Mecha, wordt verstoten. David begint aan een geschift avontuur in de toekomst, met als doel een echte jongen te worden om terug aanvaard te worden door de moeder.
De film bevat veel verschillende sferen in de verschillende delen. Soms is dat fascinerend, zoals wanneer plots de ondergrondse wereld der Mecha's voor je opengaat, maar het maakt de film er niet vloeiender op. Het einde wordt ook veel te lang uitgerekt. De altijd-nacht-wereld ergert mij een beetje, en hoewel hij enkele goede en leuke punten in zijn film weet te zetten, kan Spielbergs toekomstbeeld helaas niet echt realistisch genoemd worden, voor mij een vrij belangrijke voorwaarde. Maar de film heeft ook zeker mooie momenten en goed uitgewerkte concepten, zoals de Pinoccio-parallel. De gesprekken tussen David en Teddy zijn zeer spitsvondig: artificiële communicatie! Voor de rest blijft de A.I.-filosofie echter vooral beperkt tot ethische aspecten, die niet eens heel diep uitgewerkt worden. A.I. is een behoorlijke film, maar toch een beetje meer Spielberg-kaskraker en minder A.I.-gedachte-experiment dan ik gehoopt had.
Dan geef ik eerder de voorkeur aan Eternal Sunshine Of The Spotless Mind (IMDb). Die film de relatie van Joel en Clementine, die op een elkaar letterlijk uit het geheugen willen wissen. ("Is there any risk of brain damage?" "Well, technically speaking, the operation is brain damage, but on a par with a night of heavy drinking. Nothing you'll miss.") Ok, dat concept van 'brain erasing' is ook niet echt realistisch, maar wordt wel zo gebracht zonder 'erover' te zijn. De hele film is bijzonder fascinerend. Het is een film die je verschillende keren kunt bekijken en waarin je telkens meer zult ontdekken, daar hou ik wel van. Laat de chaotische indruk die de film op eerste zicht geeft dus geen hinderpaal zijn. Eternal Sunshine Of The Spotless Mind is een rare, maar zeer fascinerende film. De instant classic-status die de film inmiddels op IMDB heeft is waarschijnlijk wat overdreven, maar het is zeker een aanrader.