Stijn Vermeeren

Een raar wereldje, Puurs, de Antwerpse gemeente waarheen Oliver en ik gisteren reden voor het Pukemarock festival. Meteen bleek dat het hele Pukema-gebeuren behoorlijk te groot is geworden voor de bescheiden gemeente Puurs. Parkeerplaatsen waren min of meer onvindbaar, laat staan dat er sprake was van bewegwijzerde of extra parkings. En als je dan eindelijk een aanvaardbare parkeerplaats denkt gevonden te hebben, blijk je in feite al helemaal aan de totaal verkeerde kant van Puurs beland te zijn. De consequente wandeling door Puurs was eigenlijk best wel aangenaam, het hele centrum was immers omgetoverd tot een eindeloze, gezellige rommel- en feestmarkt, waarbij men zelfs op elk kruispunt wegwijzers had geplaatst naar de verschillende pleinen, restaurants, evenmenten... Alleen Pukemarock zelf werd daarbij om een of andere reden vergeten. Hadden we niet vanuit de auto reeds te tent gezien, zouden we nog gaan twijfelen of er wel uberhaupt een festival was. Gelukkig werd het festivalterrein uiteindelijk toch gevonden. En - misschien nog een groter wonder - vonden we zelfs 's avonds de auto nog terug.

Een ander probleem in Puurs: eten. Je waant je bijna in de derde wereld: eerst kilometers met een rammelende maag rondtrekken op zoek naar voedel en uiteindlijk ook nog een half uur in de rij moeten staan voor de voedselbedeling... Nooit heb ik zoveel voldoening gehad van een slechte, misselijk-makende kebab.

Enfin, het festival zelf dan. De affiche had geen echte uitschieters in petto, maar wel heel veel degelijke bands. De line-up kende geen zwakke plekken, waardoor de sfeer er al vroeg goed inzat. Chapeau overigens aan het Puurse publiek, dat op een paar uitzonderingen na (een schoen langs mijn oren gooien wordt niet geapprecieerd!) bijzonder enthousiast en sfeervol was.

Dat gezegd zijnde, is het tijd voor een kleine band-per-band bespreking:

• Stash - Hoezeer de groep ook duidelijk proberen te maken dat achter het Sadness-cliché ook een rockband schuilgaat, Stash blijft toch vooral teren op het succes van hun superhit.
• 't Hof Van Commerce - Technische problemen zorgen voor frustraties bij de hiphop-formatie, die zelfs even van het podium verdwijnen. Toch gaat het optreden vooral de geschiedenis in als een feest, dankzij het publiek dat laaiend enthousiast bleef.
• Monza - Een matig optreden, waarbij pas tijdens de spetterende bisronde de vonk op het publiek overslaat. Afsluiter Ik Hou Van U zet de hele tent aan het dansen. Stijn Meuris geniet er zo van dat hij nog wat met de cameraman begint te spelen: hij bedankt het publiek door, met zijn zonnebril op de lens, beelden op de videoschermen te toveren van de fans, die het allemaal fantastisch vinden.
• Gabriel Rios - Dansbaar en degelijk, sympathiek en sfeervol.
• De Heideroosjes - Muzikaal zwakjes, maar toch een sterk optreden. De Nederlandse punkers worden immers op handen gedragen door een uit de bol gaand publiek. Zanger Marco neemt de term crowdsurfen letterlijk, en werpt tussendoor nog een aantal cliches ("u bent het beste publiek dat wij ooit gehad hebben") omver.
• Krezip - Krezip is de laatste jaren duidelijk gegroeid als band, en kan ook zonder het I Would Stay-effect een uitsterkende en solide set brengen. Kersverse moeter Britney Spears coveren getuigt van moed, en dat nog tot een goed einde brengen ook getuigt van veel talent en klasse.
• Daan - De hele tent is meteen aan het dansen op Housewife. Persoonlijk ben ik meer aanhanger van zijn werk bij Dead Man Ray, maar als combinatie van rock en disco staat Daan op eenzame hoogte.

Voor de meeste bands was Pukemarock het einde van het festivalseizoen en zo ook voor mij. Op dus naar de volgende fase: het Leuvense studentenleven :-).