Donderdag 2 februari 2006, 22:37
In december is het er niet van gekomen, maar nu een extra lang lijstje met cd's die de laatste twee maanden regelmatig in mijn cd-speler kampeerden.
Pavement - Crooked Rain Crooked Rain (1994)
Een uitstekende mix van Sonic Youth en de Evil Superstars, die in 12 nummers het begrip alternatieve rock definieert.
Talk Talk - Spirit Of Eden (1988)
Talk Talk maakt een U-turn van synthpop/new wave (jawel, hier haalde No Doubt de mosterd) naar pionieers-postrock, met een geluid ergens tussen Pink Floyd en Air. Wie voldoende geduld kan opbrengen, vindt in Spirit Of Eden een absoluut meesterwerk.
Kings Of Leon - Aha Shake Heartbreak (2004)
Een van de weinige bands die echt origineel zijn tussen alle garagerock-klonen.
Millionaire - Outside The Simian Flock (2001)
Tim Vanhamel mixt het beste van dEUS en de Evil Superstars bij elkaar in een verbazingwekkend sterk debuut. Niet alleen zijn er nummers als Champagne en Me Crazy You Sane, het album staat vol met diverse leuke en boeiende songs. Spijtig genoeg is de "compromisloze noizerock" van opvolger Paradasiac in mijn oren vooral hels lawaai.
The Postal Service - Give Up (2003)
De prachtige zang van Benjamin Gibbard geeft een uiterst fijne extra dimensie aan de elektronica van Jimmy Tamborello.
The Smiths - The Queen Is Dead (1985)
Ik heb lang zitten zoeken naar de juiste woorden om dit album de hemel in te prijzen. Een zoektocht langs reviews op het internet leert echter dat ik niet de enige ben met dit probleem. Het geperfectioneerde gitaarspel van Johnny Marr en de geniale ironische zang van Morrisey maken van The Queen Is Dead een meesterwerk dat zijn gelijke niet kent.
Zita Swoon - Life = A Sexy Sanctuary (2001)
Zita Swoon laat het excentrieke dEUS-achtige geluid achter zich, en dat doet hen goed. Life = A Sexy Sanctuary kan de schoonheid van A Song About A Girls nog niet evenaren, maar is zeker een uitstekend album.
Joy Division - Unknown Pleasures (1979) en Closer (1980)
De muziek van Joy Division is veel meer dan een koud, duister "no future"-tijdsdocument. Dit is een Tijdloze sound, die vanaf de eerste noot aan je ziel blijft plakken en je beïndrukt met zich mee sleurt.
Franz Ferdinand - Franz Ferdinand (2004)
Het is alweer twee jaar geleden dat Franz Ferdinand met de catchy single Take Me Out de hype van het jaar werd. Het debuutalbum van de Schotten overleeft echter ook na twee jaar nog zonder moeite: de sterke songs klinken nog steeds even overtuigend als tevoren.
The Mars Volta - Frances The Mute (2005)
Hier had ik te veel over te zeggen, dus is het een apart berichtje geworden.
The Futureheads - The Futureheads (2005)
Revolutionair is de garagepunk van The Futureheads al lang niet meer te noemen. Wat de band toch nog speciaal maakt is hun aandacht voor het combineren van vele zanglijnen. De o-oho-o-o'tjes in de Kate Bush-cover Hounds Of Love zijn geniaal (doet denken aan het schitterende (no kidding) Oh-ho van X!NK) en Danger Of The Water is zelfs vrijwel a capella. Met Decent Days And Nights maakten The Futureheads dan weer (onbedoeld) een toepasselijke hymne bij mijn IMO-deelname deze zomer. The Futureheads is een leuk album waar een lekkere vaart achter zit, maar het is desalnietemis een naam snel vergeten zal worden.
Elbow - Leaders Of The Free World (2005)
Met een mix van eerlijke ballades en cachy gitaarpop vist Elbow in een vijver die al bijna is leeggevist. Maar de band uit Manchester kan verdomd goed hengelen, want de verse vis die we hier voorgeschoteld krijgen is van uitstekende kwaliteit.
The Strokes - Is This It (2001)
De nieuwe albums The Strokes zijn gedoemd om steeds afgerekend te worden op hun debuut. Maar anderzijds is dat debuut ook zonder meer een van de meest briljante en beïnvloedende albums van het huidige decennium. (Luister bijvoorbeeld maar hoe hard het catchy Randstad-reclameliedje de unieke sound van The Strokes en de zang van Julian Casablancas probeert te imiteren...)