Donderdag 11 mei 2006, 14:07
De cultuur wordt een beetje onderbelicht op deze weblog. Er waren nochtans het lenteconcert van Wina, het Volcano-concert van mijn vader met Harmonie Sint-Cecilia Rotselaar, mijn eigen concert met de Fanfare Vooruitgang Betekom...
Waar ik toch nog even op wil terugkomen is een vaak onzichtbaar aspect van de studentenwerking: de facultaire koren. Vorige week was er een gezamenlijk concert van het Wina-koor, het Filo-koor en Pi-Canto, het pedagogenkoor. Ik ken mensen bij de eerste twee koren, dus was wel verplicht om te komen. Het was spijtig dat de koren geen gezamenlijke nummers brachten, maar het was zeker een goede zet omdat ieder koor ook de aandacht van de fans van de andere koren kreeg. De grote aula van het MTC was misschien niet al te best geschikt voor het concert, maar dat is natuurlijk van minder belang. Wat telt is de zang, en dan moet ik toch toegeven dat Wina een beetje moet onderdoen voor de andere twee koren. Uitstekende sopranen en een originele versie van The Drunkel Sailor ten spijt, het Filo-koor is kwalitatief toch een heel stuk hoger. Pi-Canto was wat dat betreft terug iets minder, maar als organiserend koor zongen ze een thuiswedstrijd en de sfeer zat er dus goed in. Pi-Canto is, met zijn Scala-achtige meisjesbezetting (een vergelijking die nog in de hand wordt gewerkt door hun versie van Perfect Day) en een eenzame maar dappere jongen, ook een koor dat zelf actief mee ambiance schept. Een waardige afsluiter dus van het trio-concert, dat een aangename afwisseling was in het bruisende studentenleven.