Maandag 23 juli 2007, 11:41
In mijn zoektocht naar steeds vreemdere of saaiere sporten die toch op tv komen (waarin ik eerder reeds obsessief darts, snooker en curling gevolgd heb), was dit weekend golf aan de beurt. De Open Championship in het Schotse Carnoustie werden zowat integraal uitgezonden door de BBC, wat betekent dat er vier dagen lang weinig anders te zien was op de Britse omroep.
Mijn kennis van golf beperkt zich zowat tot de schitterende satirische stukjes die Koen Meulenaere erover schrijft in Knack. Daarin lijkt golf zowaar een bijzonder opwindende en grappige sport. Dat moet misschien wat genuanceerd worden: doorgaans is golf zo saai (steeds maar balletjes slaan die elk over een heel toernooi gezien een verwaarloosbaar belang hebben), dat de opwinding op het einde, waarin elke slag over winst of verlies beslist, plots fenomenaal wordt.
Zo ook gisteren, de laatste dag van de Open Championship, op de achttiende en laatste hole. Koen Meulenaere had er reeds voor gewaarschuwd: in 1999 verknoeide Jean Van de Velde hier een gigantsiche voorsprong van drie slagen met een verschrikkelijke triple-bogey (drie boven par). Nu is het de Ier Pádraig Harrington die een voorsprong heeft van één slag op de Spanjaard Sergio Garcia bij het aanvatten van de allerlaatste hole. Harrington is als eerste aan de beurt. De achttiende wordt gedwarsd door twee beekjes. Tee-shot Harrington: de richting is volledig fout, en het balletje gaat recht richting eerste beek. Nog even lijkt het balletje op wonderbaarlijke manier een bruggetje voor golfkarretjes te gebruiken om de beek over te steken, maar het botst dan toch tegen een paaltje van de ballustrade en duikt zo alsnog het water in. Harrington neemt de bal uit het water en incasseert een strafpunt. Tweede slag van Harrington, eigenlijk de al derde dus. Niet goed van kracht, en de bal rolt recht het andere beekje in! Nog een strafslag, en een dubbele bogey voor Harrington. Garcia heeft nu onverhoopt aan par op de achttiende genoeg om het toernooi te winnen. Via een bunker maakt hij het zichzelf wat moeilijk, bij zijn vierde stroke (voor par) is de hole nabij maar niet eenvoudig te bereiken. Het balletje gaat goed, vind de hole, krult rond de rand en floept terug uit de hole! Bogey voor Garcia, en het komt tot een pay-off tussen Harrington en Garcia om over winst en verlies te beslechten.
Die play-off bestaat uit vier holes. Na drie holes heeft Harrington een vrij ruime voorsprong van twee slagen op Garcia. Maar dan moeten ze de achttiende weer doen! Harrington is er ondertussen zo bang van geworden, dat hij ervoor kiest om zijn tee-shot naar een veiligere plek op de naburige zeventiende baan te spelen! Die omweg kost hem sowieso een slag, maar met zijn voorsprong van twee slagen kan hij zich een bogey permitteren. Dat blijkt nog bijna een misrekening als Garcia, met veel risico spelend, net geen birdie (één onder par) maakt. Maar Garcia moet het met par stellen, en Harrington rondt proper de hole af met bogey, voldoende voor het toernooi!
Ik begin nu beter te begrijpen waar Koen Meulenaere zijn inspiratie vandaan haalt.