Blog: Lewis Hamilton

Dinsdag 4 november 2008, 20:00

Een nog meer spannende finale dan in 2007? U vraagt, de Formule 1 draait! In de laatste bocht van de laatste ronde van de laatste race, haalt Lewis Hamilton de ploeterende Timo Glock in, en schuift zo op van de zesde naar de vijfde plaats, net genoeg om wereldkampioen te worden. Felipe Massa was op dat moment al als race-winnaar en virtueel wereldkampioen de finishlijn gepasseerd. De beelden van de eerst juichende en dan wanhopige Ferrari-pits zijn nu al legendarisch. (Ook de Sporza-commentatoren zaten er zoals gewoonlijk pijnlijk naast. Bij ITV was men beter bij de pinken. Volgend jaar wordt de Formule 1 in Engeland overigens op de BBC uitgezonden, wat twee grote voordelen heeft: geen reclame en ook beschikbaar in België. Zo wordt Sporza volgend jaar pas de derde keuze voor Belgische Formule 1-kijkers, na de BBC en de steeds degelijke verslaggeving van Gaetan Vigneron en co. bij de RTBF.)

Hamilton is zonder twijfel degene die het meeste zijn stempel heeft gedrukt op dit Formule 1-seizoen, en is dan ook een verdiende wereldkampioen. Bovendien was zijn straf in Spa bijzonder zwaar. Hamiltons seizoen was echter niet feilloos, denk maar aan de pit lane botsing in Canada. Als je echter kijkt naar de afgelopen tien jaar, is het overduidelijk dat de meest boeiende kampioenschappen, juist die zijn waarin de kampioen de meeste foutjes maakt. Dus we klagen niet.

Vele gefrustreerde Ferrari-fans klagen wel, namelijk over Timo Glock. Men beschuldigt de Duitser ervan Lewis Hamilton de titel geschonken te hebben door op hem te wachten. Men mag echter niet vergeten dat Timo Glock voor de laatste regenbui achter Hamilton reed, en om proper opnieuw achter de Brit te geraken een veel meer evidente optie had: gewoon in de pits rijden voor regenbanden. Dat niet doen was echter een goede gok, waarmee Timo Glock, zelfs met zijn trage laatste ronde, een plaats gewonnen heeft, nota bene ten nadele van McLaren-rijder Kovalainen. Glocks terugval in de laatste ronde is perfect te verklaren door een in toenemende mate nat wegdek, en men mag ook niet vergeten dat Formule 1-banden drastisch minder grip leveren als hun temperatuur te laag wordt.

De enige wereldkampioenschappen die een vergelijkbaar spannend einde kenden, waren 1964 en 1976. In 1964 was het Jim Clark die in de laatste ronde moest opgeven, zodat John Surtees wereldkampioen kon worden, dankzij teamgenoot Bandini die hem - toen wel met opzet - voorliet. In 1976 kende James Hunt emoties tegengesteld aan die van Massa: hij dacht de wereldtitel verloren te hebben, maar had niet door dat hij in de regen in extremis voldoende tegenstanders was gepasseerd om toch Lauda (miraculeuzerwijs nog in leven) te verslaan. De zielen die zich dat nog kunnen herinneren zijn echter zeldzaam. Des te meer zal de ongelofelijke finale van afgelopen zondag nog lang nazinderen.

Icons from Flaticon.