Maandag 25 januari 2010, 21:27
De openbare bibliotheek van Aarschot heeft niet alleen een aardige boekencolletie, maar ook een hele ruimte vol met muziekalbums, die je voor drie weken kunt uitlenen aan 50 cent per cd. De bibliotheek was voor mij dan ook een onmisbare bron om mijn muziekkennis uit te breiden en nieuwe ontdekkingen te doen. Zelfs als ik nu nog terug een weekje in Aarschot ben, rep ik mij meteen naar de bibliotheek om er wat tussen de muziek te snuffelen.
In Engeland moet ik het namelijk met andere bibliotheken stellen, waar natuurlijk ook ontdekkingen te doen zijn, maar die soms ook tekort schieten in vergelijking met de Aarschotse bib. Vorig jaar in Cambridge moest ik het met de universiteitsbibliotheken doen. De openbare bibliotheek werd namelijk gerenoveerd; die werken moesten eigenlijk al vóór mijn komst in Cambridge gedaan zijn, maar uiteindelijk is de Cambridge Central Library pas afgelopen september heropend, te laat om voor mij van nut te zijn. De universiteitsbibliotheken in Cambrige zijn natuurlijk wel second to none. De wiskundefaculteit herbergt de moderne en schitterende Moore Library. De Cambridge University Library is dan weer een gedrocht van een gebouw, maar herbergt wel veel schatten, waaronder een bijzonder aardige collectie Nederlandstalige literatuur, die ik helaas pas laat ontdekte. En ook mijn Darwin College had een vrij kleine doch fijne boekencolletie in haar Study Centre.
Toen ik begin dit jaar naar Leeds kwam, verheugde ik mij erop om terug een openbare bibliotheek te hebben, maar dat viel tegen. De Leeds Central Library is klein, maar dan ook echt klein. De collectie is zonder onderdrijven vijf keer kleiner dan die van de bibliotheek van Aarschot, een stadje met 20 keer minder inwoners. Muziekalbums zijn er wel, maar de keuze is erg gelimiteerd en het leengeld hoog (85p per week per cd). Toegegeven, er zijn veel filialen is de voorsteden die alles bij elkaar wel een degelijke collectie zullen hebben, maar het is toch niet hetzelfde als een grote bibliotheek waarin je je met plezier kunt verdiepen omdat je weet dat er toch nooit een einde komt aan de schatten die je erin ontdekt.
Het gebrek aan een goede muziekbibliotheek is gelukkig ook al anderen opgevallen, want in de zolder van het gebouw van de Leeds University Union (de overkoepelende studentenvereniging) is een music library ondergebracht, die door studenten gerund wordt. De muziekbibliotheek is ondergebracht in een klein kamertje, maar dat is van muur tot muur en van vloer tot plafond volgestouwd met cd's en lp's. Het accent ligt vooral op pop/rock, maar ook andere genres zijn vertegenwoordigd. De collectie sluit erg goed aan bij mijn muzieksmaak; zelfs de Belgen van dEUS zijn vertegenwoordigd. En het ontlenen is gratis eens je een lidgeld van vijf pond en een waarborg hebt betaald! De music library is een weinig gekend en goed verstopt hoekje van de universiteit, maar zeker een van mijn favoriete plekje. Enig minpunt: de music library is enkel tijdens de lesweken open; op dit moment zijn alle undergraduates te druk aan het studeren om hem open te houden helaas.
En dan is er natuurlijk de bibliotheek van de University of Leeds. De wiskundeafdeling volstaat, maar doet me toch soms jaloers terugdenken aan de Moore Library in Cambridge. Nederlandstalige boeken zijn er nauwelijks. Van den Vondel's Lucifer, Multatuli's Max Havelaar, en dan nog een paar andere werken die ik niet kan plaatsen, allemaal verstopt in van die mobiele rekken waartussen je zelf de juiste gang moet openrollen, in een uithoek van de Brotherton Library die slechts door geoefende spoorzoekers te vinden is. In het Frans, Duits en Italiaans zijn er gelukkig wel veel boeiende boeken en kranten te vinden, waarschijnlijk omdat die talen, in tegenstelling tot het Nederlands, wel aan de universiteit gedoceerd worden.
De allergrootste troef van de universiteitsbibliotheek is echter de uitgebreide dvd-collectie, waarin niet alleen alle klassiekers te vinden zijn, maar ook veel recente en anderstalige films. Het uitlenen is gratis; meestal wel voor slechts 24 uur, maar dat volstaat. Ik ben dus volop mijn erbarmelijke filmkennis aan het bijschaven, met prioriteit voor het afgaan van de IMDB top 250 aller tijden.
Ik ben nooit een bijzonder grote filmliefhebber geweest, al heeft het me ooit nooit tegen gestaan om een filmpje mee te pikken. Ik zal echter zelden echt gegrepen worden door een film. Misschien ligt het aan een beperkt inlevingsvermogen en kunnen andere mensen zich gemakkelijk in de huid van de personages laten glijden. Misschien heb ik het gewoon liever als verhalen en karakters dieper en uitgestrekter worden uitgewerkt zoals in een goed boek. Wat de reden ook is, een film moet al erg goed zijn om mij echt te raken. Het is daarom dat ik nu toch even "Das Leben der Anderen" wil vermelden, mijn recentste ontlening uit de universiteitsbibliotheek.
"Das Leben der Anderen" uit 2006 is het filmdebuut van Florian Henckel von Donnersmarck en pakt het moeilijke onderwerp aan van de Stasi-inlichtingendienst in Oost-Duitsland in de jaren '80. De acteurs zijn één met hun personages, de dialogen zijn vlijmscherp, de beelden zijn intrigerend, de soundtrack is meeslepend, de morele kwesties die komen bovendrijven zijn moeilijk vatbaar doch uiterst nijpend, het einde is ingetogen doch warm en hoopgevend. Beter dan dat kan ik ook niet in woorden vatten waarom "Das Leben der Anderen" mij zo begeesterd heeft; een carrière als filmrecensent is echt niet voor mij weggelegd. Gelukkig heb ik reeds een hele rol volgeschreven over bibliotheken, dus ik kan het kort houden: "Das Leben der Anderen" is een absolute aanrader!