Stijn Vermeeren

Ongebonden, surrealistisch, radicaal, gewelddadig, schokkend, maar vooral om je dood te lachen. The Young Ones is een Britse komische reeks uit de jaren '80, die nog niets aan slagkracht heeft verloren. Twee seizoenen van zes 35-minuten lange afleveringen mag misschien niet veel lijken, maar de absurde situaties en hilarische dialogen komen in zo'n doldraaiend tempo op je af, dat je niet snel klaar zult zijn met de dvd's! Het aantal legendarische citaten uit The Young Ones is eindeloos, al moet je meestal wel zelf de serie hebben gezien om de humor ervan te begrijpen:

• "Viva el Presidente!"
• "I'm going to watch the dot for a little bit longer."
• "Crop rotation in the 14th century was considerably more widespread after... John?"
• "Neil! Your bedroom's on fire!"

The Young Ones volgt het losbandige leven van vier kotgenoten, studenten van Scumbag College.

Van links naar rechts hebben we:

• Vivian
  "This calls for a very special blend of psychology and extreme violence."
  Punker met weinig verstand en een zeer groot Keith Moon-esque agressieprobleem, al lijkt niemand er een probleem mee te hebben als hij het huis letterlijk afbreekt of als hij Rick of Neil knock-out slaat.
• Rick
  "I go over people's heads... a bit like an aeroplane."
  Would-be anarchist, would-be poëet, aandachtsziek en gehaat door zijn huisgenoten.
• Neil
  "Beep beep beep, oh no, heavy, the coins keep coming out, beep beep beep, even the telephone hates me, beep beep beep, I wish there were no machines and everybody led a pastoral existance. Trees and flowers don't deliberately cool you out and go 'beep' in your ear."
  Chronisch depressieve, ongewassen hippie, op wie al het koken en kuisen wordt toegeschoven.
• Mike
  "Now guys, brace yourselves, there's no way of avoiding this, and I'm not talking about my chopper: we are going to the laundrette."
  "The cool person", de gladde jongen, steeds gekleed in maatpak, en ondanks zijn klein postuur is hij de baas in huis.

Iedere aflevering komt er een band binnenvallen (onder andere Madness, Dexys Midnight Runners en Motörhead) om een liedje te spelen, omdat The Young Ones daarmee door de BBC als light entertainment werd beschouwd en meer geld kreeg dan andere sitcoms...

The Young Ones is vandaag de dag een beetje in de vergetelheid geraakt. Misschien is de absurde en buitensporige humor een klein beetje te excentriek om een een breed publiek aan te spreken. Maar The Young Ones zal ongetwijfeld nog lang voortleven als cult-serie, die nog lang nieuwe fans voor zich zal blijven winnen. Hopelijk heb ik met dit schrijfsel al voor een paar nieuwe fans gezorgd - de dvd's mag je altijd komen lenen, in Leeds, that is...

P.S.: ik mis de Winabar...