Blog: Een weekend in de Lakes

Maandag 15 maart 2010, 22:43

Afgelopen weekend trok ik met een groep van acht wiskunde-postgraduates en één wederhelft naar het Lake District. Dit natuurgebied ligt een 100-tal kilometer ten noordwesten van Leeds, achter de Yorkshire Dales. De hoogste berg van Engeland (Scafell Pike, 978 meter) bevind zich in The Lakes. Wij trokken echter meer naar het noordoosten van het Lake District, naar Glenridding aan het meer Ullswater. We huurden een primitieve hut, met verwarming die geen enkel verschil maakte en bovenal zonder douche, maar voor twee nachten was dat nog wel doenbaar. De hut was vroeger deel van de Greenside loodmijn. Die ligt 100 meter hoger dan het centrum van Glenridding, een beklimming van een half uur (te voet) langs een onverharde en onverlichte weg; een premisse voor heel wat nachtelijk avontuur onder prachtige sterrenhemels, onderweg van de pub terug naar de hut. De Traveller's Rest pub in Glenridding bleek overigens niet erg gezellig te zijn en verkocht matig voedsel voor veel te hoge prijzen, dus zaterdagavond wandelden we nog een half uurtje verder naar Patterdale waar de White Lion de extra wandeling meer dan waard bleek te zijn.

Glenridding is een ideale uitvalsbasis voor Helvellyn, met 950 meter de op twee na hoogste top van Engeland. Dat is dan ook waar we op zaterdag naartoe trokken. Eens boven 700 meter lag er een alles bedekkende laag sneeuw, maar langs het goed belopen, niet-te-steile pad was het gelukkig geen probleem om de beklimming zonder crampons en ice axe te ondernemen. Na eerst de in mist gehulde top van Raise beklommen te hebben, zetten we ons neer voor het middageten, met een uitzicht dat eerst spectaculair maar als snel behoorlijk schrikwekkend was. Immers: nauwelijks zaten we neer, of enkele van mijn wandelgenoten zagen een menselijke figuur naar beneden tuimelen van de steile, besneeuwde bergflank (Swirral Edge omlaag naar Brown Cove) aan de andere kant van de vallei, minstens 100m omlaag tot hij (eigenlijk "zij", zou later blijken) eindelijk tot stilstand kwam. Ikzelf heb de val niet gezien, maar dat het ernstig was, was meteen duidelijk. Van onze positie waren we echter machteloos, wij hadden dan wel een goed uitzicht op de bergflank, maar dichterbij komen was onmogelijk en gsm-signaal hadden we niet, dus er zat niets anders op dan toe te kijken. Gelukkig zagen we het slachtoffer bewegen. Ook was er een grote groep van "search and rescue" honden en hun begeleiders op training in de omgeving - we hadden hen 's ochtends al zien vertrekken van bij onze hut - en het duurde dan ook slechts minuten voor er bekwame eerste hulp ter plaatse was.

De reddingswerkers van Patterdale Mountain Rescue waren nog steeds aan het toestromen toen we onze lunch beëindigden en maar verder trokken naar de top van Helvellyn. Daar hadden we veel geluk, want die dag kwam Helvellyn maar een uurtje onder de wolken vandaan, en dat wat juist toen wij er stonden. We hadden over het hele weekend veel geluk met het weer: er was weliswaar een strakke, ijskoude wind, maar de Engelse regen bleef afwezig en de uitzichten waren verbluffend.

Van de top van Helvellyn keerden we via dezelfde weg terug; de alternatieve routes waren door de winterse toestanden niet begaanbaar zonder de nodige uitrusting en ervaring - dat hadden we ook al beslist voor we het ongeval zagen gebeuren. Zo kwamen we terug bij onze lunchplek, perfect op tijd om de climax van de reddingsoperatie te zien. In de tussentijd was het slachtoffer gestabiliseerd en klaar om naar het ziekenhuis vervoerd te worden. Daarvoor werd een Sea King helikopter van de Royal Air Force opgeroepen. Die probeerde verschillende keren tot bij het slachtoffer te vliegen, geholpen door oranje rooksignalen vanaf de grond, maar blijkbaar was de helling te steil of de wind te sterk. De helikopter landde dan maar lager in de vallei, bij Brown Cove en de reddingswerkers begonnen aan de moeilijke taak om de brancard met het slachtoffer voorzichtig en gecontroleerd over de sneeuw naar beneden te laten glijden. Die opdracht werd zeer efficiënt afgewerkt en iets minder dan twee uur na het ongeval was de gevallen wandelaar op weg naar het ziekenhuis. Ik heb een hele hoop foto's gemaakt van de reddingsoperatie en het Patterdale Mountain Rescue Team heeft een kort bericht over het ongeval op hun website geplaatst.

Onze zondag in het Lake District bracht heel wat minder opschudding, maar we maakten toch nog een mooie wandeling aan de andere kant van het meer Ullswater, met een beklimming van Place Fell. Place Fell is met 657m niet bijzonder hoog, maar biedt toch een indrukwekkend uitzicht en enkele spectaculaire rotsformaties op de top. Zo kwam er een mooi slot aan een vermoeiend maar memorabel weekend in de Lakes.

P.S.: Catracho in de schijnwerpers is Wilson Palacios, centrale middenvelder bij Tottenham Hotspur. De Spurs zijn met een vierde positie in de Premier League een kandidaat voor de Champions League volgend jaar en Palacios is een van de sleutelfiguren in dat succes. Ook in het Hondurese nationale elftal is hij onmisbaar. Net als de hele familie overigens, want broer Johnny maakte (weliswaar vanop de bank) ook deel uit van het team dat twee weken geleden in Turkije speelde, broer Jerry heeft 11 caps, 4 goals and counting voor Honduras en ook broer Milton behaalde 14 caps van 2003 tot 2006. (Er is ook een Carlos Palacios, maar hij is geen familie.) De vijfde en jongste broer, Edwin Palacios, werd in 2007 in Honduras gekidnapt en ondanks de betaling van losgeld, bleef hij vermist tot zijn dode lichaam in 2009 gevonden werd. Deze tragische gebeurtenissen schijnen Wilson Palacios nog sterker gemaakt te hebben. Zijn eerste goal in de Premier League, vorige zomer tegen Hull, droeg hij op aan zijn vermoorde broer.

Icons from Flaticon.