Blog: Studley Royal Park en drie dagen in de Lakes

Dinsdag 3 april 2012, 21:21

Het doet altijd goed als het zomeruur begint, en het langer licht blijft 's avonds. Dit jaar kregen we er meteen anderhalve week van zonnig zomerweer bovenop. Vorig jaar was er ook al zo'n vroege zomer, waarna het vier maanden lang regende, en het pas eind september opnieuw goed weer werd. Met dat in het achterhoofd, heb ik al maar snel geprofiteerd van de zon, met een daguitstap naar het Studley Royal Park, en een spontane wandeldriedaagse in het Lake District.

Yorkshire heeft twee UNESCO Werelderfgoed-sites. Het is misschien verrassend dat York zelf daar niet bijhoort. Wel gaat het om Saltaire (de textielmolens en bijhorende model-leefgemeenschap die Titus Salt in de 19e eeuw opbouwde) en het Studley Royal Park. Het Studley Royal Park ligt nabij Ripon in North Yorkshire, zo'n 40 kilometer ten noorden van Leeds. Het park is gebouwd rond de ruïnes van de 12e eeuwse Fountains Abbey. Nu is er aan abdijruïnes geen gebrek in de omgeving van Leeds: Kirkstall Abbey, Bolton Abbey... Allemaal zijn ze in verval geraakt in de 16e eeuw, toen Henry VIII zich met de Church of England losscheurde van Rome en alle Britse kloosters en abdijen liet ontbinden. Fountains Abbey is echter indrukwekkender dan de rest. De ruïnes zijn pittoresk gelegen in een groen dal, ver weg van autoverkeer en ander modern lawaai. Fountains Abbey was erg groot, een grootsheid die nog steeds bewaard is in de ruïnes. Het gewelfde cellarium is ook uniek.

Fountains Abbey
Fountains Abbey

Fountains Abbey wordt beheerd door de National Trust, wat een vrij dure inkomprijs met zich meebrengt (£9), maar daarvoor krijg je ook toegang tot het Studley Royal Park, een landschapspark dat in de 18e eeuw rond de abdijruïnes werd aangelegd. Het park moet toch wel een van de mooiste parken van Engeland zijn. Al heeft de zonneschijn mij misschien wel wat onpartijdig gemaakt. In ieder geval deed het zeer deugd om de ganse dag door het park te slenteren, genietend van het eerste zomerweer van het jaar. Wilde daslook eten. Vers roomijs likken. Fazanten en herten bekijken. Het hertenpark is trouwens gratis toegankelijk. Daar heb je ook een kaarsrechte laan van twee kilometer lang, die van St Mary's Church perfect in de richting van Ripon Cathedral is getrokken. De laan doet denken aan the Long Walk in het Windsor Great Park. Misschien is de laan in het Studley Royal Park zelfs nog pittoresker dan die in Windsor, maar ze is wel maar half zo lang en wordt een beetje verpest door het autoverkeer dat er toegelaten is.

Aangezien het weerbericht ook voor de volgende dagen met 100% zekerheid een stralende zon voorspelde, besloot ik om spontaan voor drie dagen naar het Lake District te trekken om er te gaan wandelen. Ik kreeg gezelschap vanuit Leeds door Ralph, en de eerste twee dagen kwam ook nog James, via de CouchSurfing-groep Hiking in Britain, met ons meewandelen. Zon, windstil, alleen een klein beetje wazigheid in de verte; het weer was beter dan op de beste juli-dag. Ook op de hoogste toppen volstonden t-shirt en shorts. Ondanks het fantastische weer en het feit dat we enkele van de populairste routes van het Lake District deden (Fairfield Horseshoe, Stickle Tarn), was het relatief kalm op de wandelpaden. In het hostel van Elterwater hadden we een kamer voor ons alleen. Het was immers een werkdag en ook de scholen hadden nog een week te gaan voordat de Paasvakantie begon. Voor wie er, zoals ons, wel bij kon zijn, was het dus extra genieten.

Op de eerste dag deden we dus de Fairfield Horseshoe; een van de gemakkelijkste manieren om in een dag acht verschillende Wainwrights te beklimmen. Het feit dat de wandeling start en eindigt in Ambleside (op Windermere en Keswick na het grootste centrum in het Lake District) maakt de route er des te populairder op. De route wordt ook gevolgd door een jaarlijkse fell running wedstrijd. Het looprecord staat op een duizelingwekkende 75 minuten, 11 seconden. Wij deden het in een meer gezapige vijf uur en een half.

Op dag twee planden we een vrij lange en zeer gevarieerde route over de Langdale Pikes en Bowfell. We begonnen met de beklimming vanaf de Old Dungeon Ghill parking naar Stickle Tarn. Hier was ik eerder in de herfst van 2009, in onophoudende regen. Ik had dan ook geen bijzondere herinneringen aan het bergmeertje. Wat een verschil nu in de zon! Wat een idyllische plek! Uitzichten, bergen en blauwe lucht gereflecteerd in het frisse water... Dit is misschien wel mijn favoriete plek in het hele Lake District. In de zomer zou het bij Stickle Tarn wel eens heel druk kunnen worden, maar nu waren er slechts twee of drie andere groepen wandelaars te bekennen. Bovendien zijn er rondom Stickle Tarn heel wat leuke heuvels te beklimmen. In de eerste plaats Jake's Rake, een scramble-route op Pavey Ark, een rotswand onmiddellijk boven Stickle Tarn. Jake's Rake volgt een richel die diagonaal de rotswand omhoog klimt. Op foto's leek het me allemaal niet extreem indrukwekkend, maar in werkelijkheid bleek rotswand een heel pak groter te zijn dan mijn indruk van de foto's. Hopelijk maakt deze foto, met enkele mensjes als schaal, duidelijk hoe indrukwekkend Jack's Rake wel is (de route gaat van rechtsonder naar linksboven op de foto):

Jack's Rake

Een zeer leuke route, Jake's Rake, en zonder noemenswaardige moeilijkheden in droge weersomstandigheden. Eens boven kan je dan de pieken van de Langdale Pikes gaan afwandelen, al zijn die eigenlijk minstens even spectaculair gezien vanuit de vallei. Ook vond ik er bij Loft Crag de enige niet-opgedroogde bog van het ganse Lake District om kniediep in weg te zakken... De rest van de dag beklommen we nog Bowfell, de op vijf na hoogste berg van het Lake District, om uiteindelijk terug in het hostel van Elterwater te belanden.

Na de inspanningen van de eerste twee dagen, deden Ralph en ik het rustig aan op onze laatste dag. We kozen voor een gemakkelijke wandeling van Elterwater naar het station van Windermere, via de Windermere ferry. We beklommen onderweg nog een kleine heuvel (Latterbarrow) vanwaar we een goed uitzicht hadden op onze wandelroutes van zowel dag één als dag twee. Dat is altijd leuk, om zo'n goede terugblik te hebben. In Windermere vonden we dan eindelijk de ijsjes waarnaar we al twee dagen lang aan het snakken waren. Windermere, en dan meer bepaald het langs het meer gelegen dorp Bowness-on-Windermere, is het toeristisch centrum van het Lake District voor mensen die niet al te actief zijn. Het landschap is er minder spectaculair dan elders, maar er is een overweldigend aanbod aan ijskraampjes, cruises op het meer en ander vakantiegedoe. Zelfs op een werkdag kon je er over de koppen lopen. Ik kan me moeilijk voorstellen hoe druk het er op een zonnige zomerdag wel niet moet zijn...

Nu is echter gedaan met de vroege zomer. In Aberdeenshire, waar het vorige week nog 24 graden was, ligt er nu plots 20 centimeter sneeuw. In de bergen van de Cairngorms moest vandaag nog een Belgische jeugdgroep uit de sneeuw gered worden. In Leeds is het bij hevige regen gebleven. Daarmee is nu tenminste een einde genomen aan de aanhoudende droogte die de waterreserves aan het uitputten was. Laat ons alleen hopen dat we dit jaar niet tot september moeten wachten om de zomer terug te zien.

Icons from Flaticon.