Stijn Vermeeren

Eventjes terug naar begin juni... Twee bank holidays ter gelegenheid van het jubileum van de Koningin! Er zijn verschillende manieren om daarvan te profiteren. Coast-to-coast op een eenwieler is een bijzonder originele manier! Wij passeerden de eenwieler op de A65 bij Settle, op weg naar een iets minder origineel doel: een week in Schotland met de Hiking Club. Terwijl het in Engeland de ganse week regende, was het weer in Schotland zowaar onverwacht goed. Met als nadeel dat ook de midges de campings in groten getale onveilig maakten. Wie aan het begin van de week nog geen hoofdnet tegen de muggen had, bekloeg zich dat snel. Tegen het einde van de week had iedereen de nodige uitrusting aangeschaft:

We spendeerden drie dagen in Kinlochleven (tussen Fort William en Glencoe) en drie dagen in Lochcarron, ten zuiden van de Torridon Hills in noord-west Scotland. Dankzij het goede weer voltooide ik drie befaamde grote routes. De volledige noordelijke bergkam van Glencoe, met de grade 2 scramble van Aonach Eagach; een absolute Schotse klassieker, afgelegd in uitstekende omstandigheden en met fantastische uitzichten, en eindigend in de legendarische Clachaig Inn. Ben Nevis via de CMD arête; de beste manier om het hoogste punt van het Verenigd Koningrijk te beklimmen zonder dat je touwen nodig hebt; mijn eerste keer op de Ben en dat op een van de zeldzame dagen dat de top niet in de wolken gevangen zit. Beinn Alligin; een van de klassieke routes in Torridon, met verbluffende uitzichten over de North-West Highlands en over de zeestraat The Minch en de omliggende eilanden zoals Skye en de Outer Hebrides.

Hier is een video van mij op Ben Nevis. Sneeuwpret in Schotland in juni! Hoe geniaal is dat wel niet!

Sneeuwpret, maar ook een spelletje Kubb in de zon op het prachtige strand van Red Point. De Schotland-trip had het allemaal.

Het weer bleef nog eventjes meezitten. Toen de ergste regen in het noorden van Engeland viel, met onder andere overstromingen in Calderdale, was ik voor de CiE-conferentie in Cambridge, waar het relatief droog bleef. Terug in Leeds kwam het zonnetje er net door toen de Olympische vlam zijn intrek maakte. De vlam maakt 70 dagen lang een rondreis door alle delen van het Verenigd Koninkrijk. Erg veel is er niet aan te zien; uiteindelijk is het gewoon een vlam. Maar het is leuk dat iedereen in goed humeur de straat op komt. Ook al voordat de vlam langskwam, werd er volop geapplaudisseerd voor voorbijrijdende auto's en politiemotards. Ik heb nog een 500-tal meters langs het voetpad met de vlam meegelopen, met het gedacht om zeker op de BBC livestream zichtbaar te zijn, maar die had blijkbaar net met technische problemen te kampen. Enkel mijn eigen foto dan maar, van de loperswissel op Grove Lane:

Daarmee was mijn geluk wat het weer betreft opgebruikt. Vorig weekend trok ik met negen andere hikers naar Snowdonia om er de Welsh 3000s te doen: alle pieken van minstens 3000 voet in Wales, die verbonden zijn door een route van 48km met meer dan 4000 meter hoogteverschil. We waren met zes lopers, en ikzelf was bij de vier wandelaars. We begonnen er om vier uur 's ochtends aan, maar de weersomstandigheden waren ronduit slecht. Hevige regenbuien en weinig zichtbaarheid. De gladde rotsen maakten de scramble op Crib Goch bijzonder hachelijk. Het duurde een eeuwigheid voor we daar veilig over kwamen. Dat verhinderde drie andere wandelaars, die zich voor het goede doel zowaar in vrouwenkleren hadden uitgedost, niet om die dag Mount Snowdon drie keer succesvol te beklimmen, waaronder eenmaal via Crib Goch. Een indrukwekkende prestatie.

Na de drie pieken in de Snowdon Range daalden we af naar de weg, waar een van vier wandelaars al opgaf. Met z'n drieën begonnen we aan de tweede grote beklimming van de dag: de Glyders-sectie, met zes pieken over 3000 voet. Al op de eerste piek kwamen we terecht in een woeste hagelbui. Ik was nat, ondanks mijn waterproofs, en besloot er de brui aan te geven, in plaats van kou te vatten en mezelf in moeilijkheden te werken. De laatste twee wandelaars hielden nog vol tot op het einde van de Glyders sectie. Van de zes lopers haalden er drie de eindmeet, een zeer indrukwekkende prestatie gezien de omstandigheden. Matt en Joe deden het in slechts 9 uur 45 minuten (van de eerste piek tot de laatste piek). Matt schreef ook een eigen verslag van de dag.