Blog: Klausenrennen
Woensdag 9 oktober 2013, 22:54
Wanneer heb jij voor het laatst een Mercedes-Benz W25 gezien, niet stilstaand op een zwart-wit foto, maar de bocht om racend in volle zilverheid?
De Klausenpass is een 1948 meter hoge bergpas tussen de cantons van Glarus en Uri. Eind juli was ik al hier, want het was ons uitgangspunt voor het beklimmen van de berg Clariden. De trein brengt je tot aan het eindstation van Linthal, waarna de Postauto verder de berg op rijdt. De pas is enkel in de zomer berijdbaar, en is ook dan niet van nut voor doorgaand verkeer. Aldus vind je op de route bijna uitsluitend toeristen. De sfeer in de Postauto was dan ook eerder die van een gegidste excursie, inclusief een gemoedelijke buschauffeur die continu in de microfoon aan het babbelen was. Plaatselijke wetenswaardigheden en ook enkele mopjes, die ik door het sterke Schwiizertüütsch meestal niet kon verstaan, maar aan het gelach van de andere passagiers te horen moeten ze best wel grappig geweest zijn. Hij vertelde toen ook iets over een historische autorace op de bergpas, maar daar besteedde ik verder geen aandacht aan.
Afgelopen weekend kwam Eliot, een van de hikers van in Leeds, op bezoek in Zürich, als tussenstop in zijn gereis en vrijwilligerswerk doorheen Europa. We besloten om een via ferrata in Braunwald te doen, in de bergen ten noorden van Linthal. Bij het reserveren van Eliots uitrusting verwittigde men ons dat men wegens het Klausenrennen een grote verkeershinder verwachtte. Wij waren sowieso van plan de trein te nemen, maar ik besloot toch even op te zoeken wat dat Klausenrennen juist is.
Het originele Klausenrennen vond plaats van 1922 tot 1934, en had in die tijd blijkbaar een behoorlijk groot prestige als een van de belangrijkste hill climb wedstrijden in Europa. In het laatste jaar zette de Rudolf Caracciola, een van de meest legendarische coureurs van voor de Tweede Wereldoorlog, het baanrecord in een Mercedes-Benz W25 op 15 minuten en 22 seconden. Best snel, als je bedenkt dat de weg er toen heel wat slechter bij lag dan tegenwoordig.
Motorsport op circuits is sinds 1955 verboden in Zwitserland. Dat was toen een reactie op de ramp van de 24 Uren van Le Mans. Ondanks enkele initiatieven om het verbod op te heffen, is het vandaag nog steeds van kracht. Hill climbs vallen echter niet onder het verbod. In 1993 herlanceerde men het Klausenrennen als memorial-webstrijd met old-timers. Circa elke vijf jaar vond het evenement sindsdien plaats, en dit jaar was men aan de vijfde editie toe. Zo'n unieke gelegenheid konden Eliot en ik toch niet aan ons voorbij laten gaan. We vatten het plan op om vroeg van start te gaan met de via ferrata, en proberen daarna nog iets van de wedstrijd mee te pikken.
Aldus nemen we reeds om zes uur 's ochtends de trein in Zürich. Om acht uur zijn we en Braunwald, waar men letterlijk de kabelbaan naar de Gumen-hut voor ons in gang zet. De via ferrata is uitdagend maar ook zeer genietbaar. Rond half twee zijn we terug in Gumen. Na een snel biertje zetten we ons terug in gang richting Klausenstrasse, toch nog een goede twee uur wandelen verder. In de toeschouwerszones bij start en finish moet je duur betalen voor een ticket. We hopen echter dat als we de weg ergens tussenin bereiken via een bergpad, dat we dan ook wel zo iets zullen kunnen zien.
De baan kronkelt diep door het dal, en blijft uit het zicht tot het laatste moment. Van de wedstrijd is niets te merken. Enkele andere wandelaars onderweg vermoeden dat het Klausenrennen reeds voorbij is. Zijn we te laat? Als we de baan bereiken, komen er toch opeens ronkende motoren langs. We zijn juist op tijd om de categorie bestaande uit oude motorfietsen (sommigen met zijspan) en driewielers voorbij te zien racen. Het gaat er behoorlijk snel aan toe. Bij een old-timer rally denk je eerder aan een gemoedelijk ritje waar snelheid van geen belang is. Hier worden de oude machines echter niet gespaard. De motoren razen de berg op, terwijl er overal langs het 21,5 km lange parcours baanposten staan om in te grijpen bij eventuele accidenten.
Een van de marshalls vertelt ons dat dit de laatste categorie van de dag zou zijn. Als de laatste motorfietsen voorbij zijn, zetten we onze afdaling verder doorheen een bos parallel met de weg. Maar wat horen we daar? Opnieuw motorengebrul, en een flitsende historische race-auto die tussen de bomen door komt piepen! De marshall had ongelijk, het evenement was nog niet voorbij! Maar nu zitten we in het bos zonder goed zicht op de weg. We reppen ons verder, totdat we opnieuw toegang tot de straatkant hebben. Een tiental auto's hebben we gemist, maar er komen er nog steeds meer aangereden, en nu hebben we zelfs een beter uitzicht als op onze vorige locatie. Vooral pre-1950 Grand Prix-auto's komen nu voorbij. De motorfietsen en driewielers waren al spectaculair, maar dit is helemaal uitzonderlijk. De afsluiter is de unieke Mercedes-Benz W25. Voormalig DTM-piloot Roland Asch, die de eer had om het gevaarte te besturen op de Klausenpass, wuift genietend naar de toeschouwers. Hij moet echter toch ook een beetje nerveus geweest zijn. De Mercedes-Benz W25 is het enige rijwaardige exemplaar ter wereld. Mercedes heeft de wagen verzekerd voor 4,5 miljoen euro, maar de werkelijke waarde is waarschijnlijk een tienvoud daarvan!
In onze verdere afdaling moeten we nog een paar keer de Klausenstrasse oversteken. Daarbij moeten we nog een tijdje wachten, wanneer alle deelnemers weer in groep naar beneden komen gereden. Dat doen we echter graag, want zo hebben we nog de kans om de voertuigen die we voordien gemist hadden, toch nog te zien. Dit keer niet meer op volle racesnelheid, maar genietend wuivend naar de toeschouwers die noch zijn gebleven.
Als we uiteindelijk in het dorp Linthal aankomen, wordt het stilaan donker. De meeste toeschouwers zijn inmiddels vertrokken, en de straatverkopers zijn aan het opruimen. Maar er zijn nog een paar verrassingen in petto voor Eliot en mij. Een Bratwurst-verkoper is zijn laatste worsten gratis aan het uitdelen, omdat hij ze anders toch moet wegsmijten. We komen ook nog een doedelzakband tegen die in het donker door de straten aan het marcheren is - hoe bizar!
Wat begon als een vaag plan om te proberen iets mee te pikken van het Klausenrennen had echt niet beter kunnen uitdraaien! Al de foto's staan in mijn fotoalbum.
De Stig?