Dinsdag 18 juni 2013, 20:41
Grüezi mitenand.
Oftewel hallo allemaal op z'n Zwitsers. Sommigen beweerden dat ik het Züritüütsch binnen de twee weken al opgepikt zou hebben, maar dat is niet bepaald gelukt. De Zwitsers slikken nogal veel lettergrepen in, in vergelijking met Hochdeutsch. "Ha ke Ahnig" luidt een van de hitjes van het moment. Voluit in Standaardduits zou het "Ich habe keine Ahnung" zijn. De Zwitserse versie bekt vlotter, maar om zo een conversatie op snelheid te verstaan, da's geen vanzelfsprekendheid.
In Leeds heb ik nooit een fiets gekocht. De stad was namelijk verrevan fietsvriendelijk. Zürich is gelukkig beter. Ik woon voorlopig ook een viertal kilometers van het centrum en van mijn werkplaats, dus te voet is geen optie. Openbaar vervoer is er wel, maar met de fiets is toch nog gemakkelijker. Aldus had ik gedurende mijn eerste dag in Zürich reeds een tweedehands fiets gekocht; goedkoop op de Velobörse van Pro Velo. De infrastructuur is niet overal even degelijk, maar fietsvriendelijke routes door de stad zijn goed bewegwijzerd. Ik kan me al bijna niet meer voorstellen hoe ik in Leeds meer dan drie jaar zonder fiets geleefd heb.
Vandaag ben ik nog een fietshelm gaan kopen. Op de terugweg van de winkel lag er een net voordien aangereden fietser op een kruispunt. Moet ik dat nu interpreteren als een of ander voorteken?
Vorige week raasde er nog een heel ander kaliber fietsen door Zürich. De Tour de Suisse passeerde door de stad onder een stralende zon. Ik stond op de Quaibrücke in het publiek, en je kan me ook zien in de samenvatting van de SRF. Mooie beelden van Zürich ook trouwens. De stad is zeker niet de mooiste ter wereld, maar het uitzicht van de oude stad langs de rivier Limmat, die ter hoogte van de Quaibrücke ontspringt uit de Zürichsee, is zeker de moeite.
Ten westen van de stad ligt de Uetliberg, Zürichs Hausberg. (Hoe moet je dat trouwens vertalen naar het Engels? Domestic mountain?) Met 869 meter boven zeeniveau is het een eerder bescheiden berg in vergelijking met bijvoorbeeld Pilatus bij Luzern, de Eiger bij Grindelwald, of de Matterhorn bij Zermatt. Gezien vanuit de stad, die op zo'n 400 meten boven zeeniveau ligt, lijkt de Uetliberg helemaal niet zo hoog, maar met de fiets naar boven rijden valt toch tegen. Voor wie lui wil zijn, rijdt er ook een trein de berg op. De Uetlibergbahn, nu deel van het S-Bahn-netwerk, bestaat reeds sinds 1875 en is met een maximale stijging van 7,9% nog steeds een van de steilste normale (i.e. zonder tandrad of kabel) spoorlijnen ter wereld.
De top van de Uetliberg is verminkt door een 186 meter hoge televisietoren. Daarnaast is de kleinere, gratis toegankelijke panoramatoren geen doorn in het oog. Het 355°-uitzicht (minus 5° voor de televisietoren) omvat niet alleen Zürich stad en Zürich meer, maar ook (al naar gelang de zichtbaarheid) een hele hoop lonkende Alpen in de verte.
In die Alpen kom je met Zwitserlands beroemde openbaar vervoer. Zürich HB is een van de drukste treinstations ter wereld, en barst redelijk uit haar voegen. Waar in Engeland de perrons van grote stations hermetisch zijn afgesloten door ticket barriers, doet in Zürich het voetpad van de Museumstrasse letterlijk dienst als perron van spoor 18. De Zwitserse treinen zijn beroemd voor hun frequentie en stiptheid, maar het meest indrukwekkend is hoe vlot alle aansluitingen zijn. Bijna zonder uitzondering stap je uit en staat de volgende trein reeds klaar aan de overkant van hetzelfde perron. Als je door een tunneltje naar een ander perron moet en daar 10 minuten moet wachten, dan klaagt men over de slecht geregelde aansluiting. Ook de Postbussen zijn uitstekend afgestemd op de treindiensten. Supermoderne bussen bovendien, met wifi, beeldschermen die haltes aankondigen, en je ticket koop je bij de chauffeur ineens naar eender waar in Zwitserland, bus en trein gecombineerd. Voor wie in Zwitserland woont is het openbaar vervoer ook redelijk van prijs, dankzij de Halbtax-kaart. Die kost 175 Stutzen (CHF) per jaar, en daarvoor krijg je 50% korting op alle bussen en treinen in Zwitserland. Bijna iedereen heeft er dan ook een. De toerist, voor wie de Halbtax-kaart niet de moeite waard is, zal echter wel moeten slikken als het de volle prijs moet betalen.
Het lidmaatschap van de openbare bibliotheek is ook een flinke brok (60 CHF per jaar), totdat je bemerkt dat je daarvoor gratis cd's en dvd's kunt uitlenen. Dat geld zal ik er snel uithalen, want het aanbod is uitstekend. Zeer leuk om eindelijk terug ergens te wonen met een degelijke openbare bibliotheek.
Zo, dan rest er mij alleen nog adie te zeggen, en schöne Abig.