Stijn Vermeeren

Het wordt tijd dat de Zwitserse zomer eens uit zijn identiteitscrisis geraakt. Voor mijn komst was het weer de hele lente lang nat en koud, zodat de sneeuwlijn begin juni nog uitzonderlijk laag was. Een korte hittegolf probeerde daar verandering in te brengen, maar daarna werd het weer abnormaal koud en grijs. Deze Zwitserse koe denkt er alvast het hare van...

Voor mijn verjaardagsweekend zat er niets anders op dan te vluchten naar de Italiaanse kant van de Alpen om er beter weer te vinden. Aldus nam ik de trein, door de Gotthardtunnel en via Bellinzona naar Travedona, een dorpje aan het Lago di Monate in Lombardije. Daar pikte mijn Franse CouchSurfing host Mayeul mij op. Het Lago di Monate is een klein meertje, net iets ten zuid-oosten van het veel grotere Lago Maggiore, dat tot in Zwitserland rijkt, en bekend is dankzij onder andere de Borromeïsche Eilanden en Hemingways "A Farewell to Arms".

Het Lago Maggiore vormt ook de grens tussen Lombardije in het oosten en Piemonte in het westen. Om te gaan wandelen reden we zowel op zaterdag als op zondag naar de Piemontese kant. Op zaterdag een relatief korte wandeling langs de rand van het nationale park Val Grande; op zondag een meer uitdagende tocht op de heuvels aan het uiteinde van Valstrona. 'Heuvels' is relatief hier. Het hoogste punt van de dag was de Cima di Altemberg, 2394 meter boven zeeniveau. Meer als een kilometer hoger dan Ben Nevis, en toch klinkt het een beetje belachelijk om te zeggen dat je op een berg staat, wanneer je uitkijkt over de besneeuwde toppen van Monte Rosa en Dom, die nog meer dan twee kilometer hoger zijn.

Vervolgens werd ik gedropt in het station van Stresa, op de lijn Milaan-Genève, aldus ging het terug naar Zürich via Brig en Bern. Langer in afstand dan de heenweg door de Gotthardtunnel, maar niet langer in tijd dankzij de snelle treinen en de in 2007 geopende Lötschberg-basistunnel. Die is onderdeel van het NEAT (Neue Eisenbahn-Alpentransversale) project dat de noord-zuid treinverbindingen door de Zwitserse Alpen aan het verbeteren is. Binnen enkele jaren moet ook de Gotthard-basistunnel klaar zijn voor gebruik. Die wordt met 57 kilometer de langste spoorwegtunnel ter wereld. Ter vergelijking: de Eurotunnel is goed 50 kilometer lang. Met de Gotthard-basistunnel (en een aantal kleinere projecten) zal ook de verbinding Milaan-Zürich bijna een uur sneller zal worden.

Zondagavond zat de EuroCity trein Milaan-Genève helemaal vol. Een opmerkelijke meerderheid van de passagiers waren welgestelde, opgetutte jonge vrouwen, pronkend met de buit van een weekendje shopping in Milaan. Ik voelde me een beetje een vreemde indringer, met mijn wandelbotten en backpack. Maar dan de overstap in Brig, en een halte verder in Visp kwamen plots de honderden sportievelingen die het weekend hadden gespendeerd in Zermatt of in de Saas-vallei de trein op. Zo was ik opeens terug veel meer op mijn plek...